Caligula staat bekend als de ‘waanzinnige keizer’. Vier jaar was hij slechts aan de macht, van het jaar 36 tot 40 in onze jaartelling, maar nu nog wordt hij herdacht vanwege diverse groteske uitspattingen. Uit de overlevering weten we dat Caligula als kind zijn vader, broers en moeder verloor. Alles samenhangend met het wrede machtsspel omtrent de Keizerlijke opvolging. Op zijn 24e wordt hij Keizer. Als hij zijn laatste nog levende zus Drusilla verliest, neemt zijn gedrag steeds experimentelere vormen aan: macaber, hilarisch en nihilistisch tegelijk.
Albert Camus (lees meer) schreef in de jaren 1938 t/m 1941 een viertal werken vitaal voor zijn existentiële filosofie – waaronder L’Etranger (de Vreemdeling) en Caligula- over het absurde van het bestaan. Volgens Camus is Caligula geen gek, maar een ‘absurde held’. Een man die de grens probeert op te zoeken om de existentiële zinloosheid te overstijgen. In de wetenschap dat dat niet gaat lukken, spot hij met moraal, macht en zijn eigen leven.
Regie: Marc de Boer
Tekst: Caligula door Albert Camus (1941), vertaald en bewerkt door Marc de Boer(2016)
Lokatie: Bastion, Veur-Lent, Nijmegen
Rolverdeling:
Gaius “Caligula” (Keizer): Dick Poelen
Caesonia (minnares): Karin Baars
Helicon (lijfwacht): Toine Thissen
Flore (dichter): Sandra Vervoort
Cherea (officier Keizerlijke Garde): Marcel Wortel
Patricius (Intendant): Hans Sliepenbeek
Lucius (Senator): Hans Sliepenbeek (dubbelrol)
Domitia (Senator): Lenneke Burghouts
Aemilia (Senator): Lotte Verspaget
Caligula is medemogelijk gemaakt met ondersteuning van De Daalse Hof, Gemeente Nijmegen en Prins Bernhard Cultuurfonds
