De Kale Zangeres

“Er is geen sujet, geen psychologie, geen intrige. Er is alleen een koddige dialoog die zich afwikkelt volgens een klassieke structuur. De personages zijn op het toneel. Herkennen zij elkaar? Misschien niet. Absurde anekdotes. Waarom? Dat weet men niet. Er is geen enkele reden toe, maar er ontstaat opwinding, woede…en uiteindelijk spat de taal zelf uit elkaar.” Dit zei Ionescu zelf over de Kale Zangeres. Het werd in 1948 geschreven en was een van de eerste stukken van het absurde theater. Mensen menen steeds bezig te zijn met de inhoud van wat zij tegen elkaar zeggen, maar veel van wat zij zeggen doen zij feitelijk voor de vorm. Zo wordt communicatie (zeker binnen relaties) een patroonmatig ritueel. In de kale Zangeres wordt dat ritueel geparodieerd. Sinds de Kale Zangeres succes oogstte (in 1956) wordt het in Parijs nog vrijwel dagelijks opgevoerd.

recensie